به گزارش خبرنگار خوزپرس از ایذه، شهرستان ایذه یکی از قطب‌های کشتی ایران است که هر ساله نفراتی از این شهرستان در اردوی تیم ملی حضور دارند و با کسب مدال‌های رنگارنگ برای کشور و شهر خود افتخار آفرینی می‌کنند.

اما نبود امکانات در ایذه باعث شده است که بازیکنان و یا حتی تیم کشتی سینا صنعت ایذه برای تمرینات آماده‌سازی خود باید در شهرهای همجوار اردوی خودشان را برپا کنند.

دی ماه سال ۱۳۹۶ با حضور وزیر ورزش و نماینده مجلس وقت ایذه، خانه کشتی در این شهرستان کلنگ زنی شد اما چند سال از آغاز کلنگ زنی ساخت خانه کشتی در این شهرستان می‌گذرد و همچنان خبری از احداث این پروژه عظیم در ایذه نشده و این پروژه به حال خود رها شده است.

کورش احمدی، رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان ایذه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر بیان می‌کند: پروژه احداث خانه کشتی با اعتباری بالغ‌بر چهار میلیارد ۴۰۰ میلیون تومان در فاز اول در سال ۹۶ کلنگ زنی شد.

وی می‌گوید: خانه کشتی با پیشرفت فیزیکی ۳۰ درصد در فاز اول به پایان رسید و برای فاز دوم آن ۱۷ میلیارد تومان برایش مصوب شد؛ همچنین مهندس مشاور از خانه کشتی برای تهیه نقشه‌هایی برای فاز دوم بازدید کرد که پس از این کار مناقصه گذاشته می‌شود و پیمانکار مشخص و فاز دوم شروع خواهد شد.

رئیس اداره ورزش و جوانان اظهار می‌کند: نبود اعتبارات کافی دلیل وقفه ساخت بین فاز اول و دوم بوده است و با توجه به قول مدیرکل، خانه کشتی ایذه در ۶ ماه اول ۱۴۰۰ افتتاح خواهد شد.

احمدی ادامه می‌دهد: سالن کشتی ایذه پروژه ملی عظیمی است و ما پتانسیل برگزاری مسابقات جهانی را در این خانه کشتی در صورت وجود زیرساخت‌های لازم داریم.

سالن ایذه همتراز سالن خانه کشتی تهران

ملک محمد بویری، سرمربی تیم کشتی سینا صنعت ایذه در گفت‌وگو با خوزپرس اظهار می‌کند: ما مجبور هستیم در این شرایط کرونایی برای برپایی اردوی آماده‌سازی خود به شهرهای دیگر برویم و با پرداخت هزینه‌های زیاد کشتی کاران خود را برای مسابقات آماده کنیم.

وی می‌افزاید: نزدیک ۱۵ روز است که با همت فرماندار و اداره ورزش ایذه سالن باز شده است و نوجوانان و جوانان به صورت محدود تمرین می‌کنند.

سرمربی تیم کشتی سینا صنعت ایذه می‌گوید: امیدواریم هر چه زودتر تکلیف خانه کشتی روشن شود و به بهره‌برداری برسد تا کشتی کاران شهر ما در این مکان به تمرین بپردازند.

بویری اظهار می‌کند: باشگاه ما در تمام رده‌های سنی در لیگ ایران در سال آینده تیم داری می‌کند؛ همچنین ما پتانسیل خوبی را برای معرفی و قهرمانی در سطح جهانی و المپیک داریم اما با وجود کمبود امکانات و زیرساخت‌های لازم که شرایط را برای آنها سخت کرده است ولی باز هم خودشان با تلاش و پشتکاری که دارند، برای کشور و شهرشان افتخار آفرینی می‌کنند.

رامین طاهری، کشتی‌گیر تیم ملی ایران نیز در گفت‌وگو با خوزپرس تصریح می‌کند: شهرستان ایذه کمبود سالن دارد و ما با ۱۰ تا ۱۲ قهرمان مشکل سالن داریم و چندین بار همه ما مصاحبه کردیم که سالن را زودتر آماده کنند تا ما از آن استفاده کنیم اما چه فایده چون جوابی نگرفتیم و اکنون شخصاً به خاطر کمبود امکانات مجبور شدم به اهواز بروم و در آنجا تمرین کنم‌.

وی ادامه می‌دهد: امیدوارم مدیرکل ورزش خوزستان و رئیس اداره ورزش شهرستان پیگیر باشند که هر چه زودتر این سالن آماده شود و ما از آن استفاده کنیم که در آینده قهرمان جهان و المپیک از شهر داشته باشیم و حداقل بعد با افتخار بگوییم که در شهر خودمان تمرین کردیم.

طاهری اظهار می‌کند: سالن ایذه در حد سالن خانه کشتی تهران است و اگر آماده شود، چه افتخاری بالاتر از اینکه مسابقات جام باشگاه‌های جهان در شهر خودمان برگزار کنیم.

کشتی کاران حمایت نمی‌شوند

شاهین بداغی، دیگر کشتی‌گیر تیم ملی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار خوزپرس اظهار می‌کند: دغدغه همه ورزشکاران نبود حمایت از سوی مسئولان هم از نظر مالی و هم از نظر کمبود امکانات است.

وی می‌گوید: اگر به داخل سالن کشتی ایذه ورود کنید که کشتی گیران با چه امکاناتی تمرین می‌کنند شاید بخندید که چطور این کشتی گیران با این امکانات کم قهرمان جهان و… می‌شوند؛ آری با حرف نمی‌شود این امر را توصیف کرد و باید دید بعد متوجه خواهید شد؛ حتی یک بخاری ساده هم برای گرم کردن سالن نداریم و خدا فقط هوای این بچه‌ها را دارد که آسیب‌دیده پیش خانواده‌هایشان نمی‌روند.

بداغی می‌افزاید: قرار بود یک سالن کشتی بزنند که متأسفانه این سالن را آماده نکردند و این سالن با سالن اندیمشک کلنگ زنی شد که اندیمشک یک دوره تختی برگزار کرد اما متأسفانه خانه کشتی ایذه همچنان بلاتکلیف باقی‌مانده است.

وی بیان می‌کند: سال گذشته قهرمان جهان شدم اما یک نفر از مسئولان هم کمکم نکرد و فقط بویری که مربی ما بود تا آخر پای ما ایستاد؛ لذا از مسئولان تقاضا دارم که کمک این بچه‌ها کنند و یادآوری می‌کنم که آخر این دنیا مرگ است و تنها چیزی که باقی می‌ماند، یک نام خوب است.

گزارش فرشاد بندانی