به گزارش خوزپرس از اهواز، بر اساس این توافق قرار است تولید اوپک به ۳۲٫۵ میلیون بشکه در روز برسد که سهم هر کشور از این کاهش تولید متفاوت خواهد بود.
ایران نیز پیش از این توافق همواره تاکید کرده بود که کشورهایی که در سال های گذشته بیشترین مازاد تولید را داشته اند، اکنون نیز باید مسئولیت بیشتری در قبال کاهش تولید نفت بر عهده بگیرند.
آمار غیر رسمی حکایت از آن دارد که عربستان بیشترین کاهش تولید را خواهد داشت و از ۱۰٫۵۳ میلیون بشکه در روز به ۱۰٫۰۶ میلیون بشکه تولید خود را کاهش خواهد داد که نشان دهنده کاهش حدود ۵۰۰ هزار بشکه ای تولید این کشور است.
سایر کشورهای عضو اوپک مانند عراق، امارات، کویت و ونزوئلا نیز هرکدام مابین ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار بشکه از تولید خود را کاهش می دهند. مابقی کشورها نیز هرکدام با توجه به سهم تولیدی، درصدی از تولید نفت خود را کم خواهند کرد.
همچنین، ایران، لیبی و نیجریه از کاهش تولید مستثنی شده اند.
نکته مهم و اصلی برای ایران در این توافق به رسمیت شناختن حق این کشور برای بازگشتن به میزان تولید پیش از تحریم هاست.
مسئله ای که اگر از سوی سایر کشورها پذیرفته نمی شد می توانست کل توافق را به خطر بیاندازد.
وزیر نفت ایران نیز در روزهای گذشته با تاکید بر حق ایران، همواره گفته بود که در صورت جدایی سیاست از بازار نفت رسیدن به این توافق امری حتمی است.
پافشاری ایران بر حق خود در بازار نفت سبب شد تا سرانجام نتیجه مورد نظر این کشور تامین شود و به نوعی می توان گفت پس از برجام سیاسی، ایران توانست در مذاکرات نفتی پیچیده نشست اوپک، دست بالا را گرفته و نظر خود را به دست آورد.
از سوی دیگر اجماع بین اعضای اوپک برای رسیدن به منفعت جمعی نشان می دهد که این کارتل نفتی به دنبال احیای نقش خود و حضور فعال در بازار نفت است. نقشی که در سال های اخیر به دلیل سایه سیاست های مختلف بر سر آن مورد غفلت قرار گرفته بود.
