به گزارش خوزپرس از اهواز، امروز جشنواره تعلیم، رسانه و تربیت توسط آموزش پرورش خوزستان در سالن همایش طلائیه این ادره کل برگزار شد و پایگاه خبری خوزپرس به عنوان رسانه فعال در زمینه آموزش و پرورش معرفی شد.

این جشنواره در بخش‌های خبر، گزارش خبری، گزارش موضوعی، مصاحبه، تیتر و عکس تقسیم بندی شده بود که به نفرات اول تا سوم هدایایی اهداء شد.

بنام خدا
بیانیه هیات داوران جشنواره تعلیم، رسانه، تربیت

(شبیه بیانیه)
سروران ارجمند، روزنامه نگاران عزیز
ما هم خرسندیم که در روز تولد «تعلیم، رسانه، تربیت» در کنار شماییم. مبارک است همنشینی دو حوزه با اهمیت و پرنفوذ «آموزش و پرورش» و «رسانه».
مستحضرید که هر رقابتی در ذات خود حرفی دارد و محوری ترین سخن این جشنواره «هم افزایی در خدمت توسعه نظام تعلیم و تربیت» است.

دوستان بزرگوار
واضح و مبرهن است که هر یک از ما نسبتی با خانواده بزرگ و عزیز «آموزش و پرورش» داریم. یا فرزند محصل داریم، یا معلمیم و البته همگی، پیش ترها درس خوانده ی همین «مکتبِ شریف» بوده ایم. به اعتبار این الفتِ دیرینه، با زیبایی ها،آرمان ها، دغدغه ها و چالش های آموزش و پرورش با جان و دل آشناییم.
از آن سو، سخن در باب رسانه برای جمع حاضر نیز، توضیح واضحات است و به این جمله اکتفا می شود که «در هزاره جدید، همه ما متاثر از نگاه، قلم،اثر و حرکت رسانه و روزنامه نگار هستیم».

دوستان روزنامه نگار
اجازه دهید در جشن همنشینی «آموزش وپرورش مهم و جانبخش» و «رسانه ی فراگیر و موثر»، پیوند این دو را «دوباره» و «گسترده» ببینیم و از قِبَل این «آشنایی زدایی»، مسیر توسعه همه جانبه ی جامعه ی خود را با تربیت شهروندانی آگاه، مفید و توانمند تسهیل کنیم.

سروران ارجمند
آموزش و پرورش در معنای موَسَع خود، مثلث سه ضلعی ست: «دانش آموز»، «خانواده» و «معلم». و رسانه ای «رسانه تر» است که این سه ضلع را با هم ببیند.
بی تردید نقشه ی راه توسعه، هنگاهی کامل است که این «سه نقطه طلایی»، به شکلی دقیق، هدفمند و منسجم، به هم نزدیک شوند و این مهم میسر نخواهد شد مگر با بهره گیری از «شاخص و معیارهای فرادستی توسعه»؛ به این معنا که رسانه و روزنامه نگار تعلیم و تربیت «فقط دلسوز نیست»!!! که البته ضروری ست دلسوزانه ببیند و بنویسد اما…

دوستان گرانمایه
اما برای وضح دیدن و «نقادی»، صرفِ آگاهی از دغدغه های آموزش و پرورش کافی نیست…بلکه آشنایی با نقشه ی راه تعلیم و تربیت در دل سیاستگذاری های توسعه و رصدِ کارشناسانه ی آن، ضروری و لازم است. ضرورت دارد که «انصاف»، «دقت»، «صحت» و هر آنچه روزنامه نگاری به معنای عام، سخت بدان محتاج است؛ با اسناد توسعه ای آموزش و پرورش در آمیخته شود و نسخه «شفابخش و راهگشا برای جامعه» پیچیده شود.
نیک می دانید «نقد»، «معیار» می خواهد و قاعدتا «معیارِ نقدِ رسانه ای تعلیم و تربیت»، از دلِ چارچوب های آموزشی و پرورشی بیرون می آید. قطعا خروجی این کوشش های «عالمانه» و «مشفقانه»، روزنامه نگاریِ «خوش آمد» یا «بد آمد» دیگران نیست، بلکه دیدن همزمان «ظرفیت»، «محدودیت» و «قابلیت» هاست.
برونداد این فراگرد رسانه ای، تبدیل «دغدغه» به «مساله» است و جامعه ای که مسائل خود را خوب بشناسد در «کوتاه»،«میان» و «بلند مدت» پاسخی برای آنها خواهد یافت.

دوستان عزیزروزنامه نگار
روزنامه نگار تعلیم و تربیت «ماموریت خود خوانده ای» دارد؛ «دانش آموز و خانواده و معلم» را با هم ببیند، اسناد توسعه ای آموزش و پرورش را با جان بخواند و مسئولانه برای ارتقای جامعه ی خود بکوشد.
پایان این مأموریت هر چه شود، مبارک است: «تلخ» بنویسد یا «شیرین»، توتیای چشم جامعه است.

راستی، «داوری» بهانه است؛ همه برگزیده اید!
با احترام
نوالهدی موسوی
مجتبی احمدی
کیوان لطفی
حسین جلودار

اهواز
شهریور ۱۳۹۵