دکتر عبادنسب در گفتگو با خبرنگار خوزپرس در خصوص مشکلات صیادان که با قایق به صید ماهی و میگو می‌روند عنوان کرد: با وجود اینکه عوارضات خود را به فرمانداری می‌پردازند در بسیاری از مواقع موتورهای قایقشان توقیف شده یا اینکه مجوز خروج از خور به آنها داده نمی‌شود علاوه بر این صاحبان قایق‌ها می‌بایست ماهیانه مبلغ دویست هزار تومان بابت بیمه خود به عنوان کارفرما پرداخت نموده و این در حالی است که بیشتر ماههای سال خرج ماهیگیران از دخلشان است.
وی تصریح کرد: بنده خودم شخصاً با مدیر کل محترم تأمین اجتماعی استان خوزستان در خصوص سنگینی پرداخت ماهیانه دویست هزار تومان حق بیمه برای صاحبان قایق‌های ماهیگیری که میانگین درآمد ماهیانه آنها بعضاً کمتر از هشتصد هزار تومان است صحبت کردم و ایشان فرمودند که این قانون کلی است و از تهران به ما ابلاغ شده و ما نمی‌توانیم آن را تغییر بدهم.
بنده می‌پرسم آیا این انصاف است که یک صیاد ساده که درآمد ماهیانه‌اش کمتر از هشتصد هزار تومان است، ماهیانه دویست هزار تومان به بیمه تأمین اجتماعی پرداخت کند؟
وی در ادمه خواستار توجه نمایندگان مجلس و مسئولین کشوری برای رفع مشکلات صیادان شد و تصریح کرد: هدف از تأسیس نظام مقدس جمهوری اسلامی و همچنین مهم‌ترین دغدغه مقام معظم رهبری، اهمیت دادن به وضعیت معیشت محرومان و مستضعفان جامعه است و رسیدگی به امور این عزیزان و در اولویت قرار دادن آن است چرا که همین مردم محروم هستند که سرمایه‌های نظام به حساب می‌آیند و در موقعیت‌های حساس از نظام اسلامی و کشور خود دفاع می‌کنند.
نائب رئیس شورای شهر هندیجان در ادمه افزود: در باب وضعیت کشاورزان عزیز هندیجانی نیز باید بگویم که آنها هم مانند صیادان وضعیت چندان مناسبی ندارند و گرانی بذر و کود و ادوات زراعی و مهمتر از همه کم آب شدن و یا بهتر بگوییم بی آب شدن رودخانه هندیجان در بیشتر ایام سال به دلیل احداث سد در بالا دست رودخانه زیانهای بسیاری را به کشاورزان وارد نموده تا جایی که بسیاری از کشاورزان با سابقه دست از کشت و زرع کشیده اند و بعضا بالاجبار به کارهای کاذب روی آورده اند.
دکتر عباد نسب افزود: که شهرستان هندیجان در امتداد رودخانه، بیش از سی هزار هکتار زمین قابل کشت و حاصلخیز داشته است که تا چند سال قبل یعنی قبل از احداث سدهای بالا دست، این زمین ها بعد از سر ریز شدن رودخانه هر سال به وسیله رسوبات رودخانه حاصلخیزتر از سال قبل بودند و اهالی این شهرستان در سالهای نه چندان دور به برکت داشتن رودخانه ی پر آب و خاک حاصلخیز خود در یک سال ،چهار فصل کشت و زراعت داشته و محصولات خود را به مناطق مختلف ایران اسلامی و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می کردند و هزاران هکتار زمین میان هندیجان و بندر ماهشهر سرشار از گیاهان مختلف و مرتع مناسبی برای دامداران موجود بود.
اما متاسفانه چند سالی است که به دلیل احداث سد و سرریز نشدن رودخانه زهره، هزاران هکتار از زمینهای زراعی و مراتع تبدیل به شوره زار یا بیان لم یزرع شده و محصولی جز گرد و خاک و غبار برای اهالی منطقه و استان و استانهای همجوار ندارد و کشاورزان فقط می توانند در یک فصل از سال آن هم در بخشهای محدودی از زمینهای زراعی که تا کنون قابل کشت مانده اند یک یا دو محصول بکارند.
وی عنوان کرد: منابع طبیعی شهرستان هم مزید بر علت شده و بر بیشتر زمینهای قابل کشت دست گذاشته و مانع از این می شود که کشاورزان در زمینهایی که آبا و اجدادشان در آن کشت و زرع داشته اند کشاورزی کنند و اگر کسی چنین کاری را انجام دهد دادگاهی و محکوم می شود. آیا بهتر نبود که به جای احداث نابجای سد و تخریب طبیعت و اکوسیستم منطقه در کنار ساحل دریا آب شیرین کن تاسیس می شد و سپس آب آن توسطه لوله به مناطقی که به آب نیاز دارند پمپاز می شد؟
آیا هزینه نصب و راه اندازی آب شیرین کن بیشتر از زیانی است که به طبیعت و کشاوزان و دامداران تحمیل می شود؟
جا دارد که دوستداران طبیعت و مسئولین کشوری و استانی فکری به حال کشاورزان بیچاره و دامداران و رودخانه و طبیعت رو به احتضار هندیجان و خوزستان بکنند.
*خبرنگار ناصر حکیمی
