به گزارش خوزپرس ازاهواز، پس از اتمام عملیات کشت سال زراعی ۹۸-۹۹ به میزان افزون بر ۴۳۰۰ هکتار در اراضی مستعد این شرکت زمینه برای رسیدن به ظرفیت اسمی برای نخستین بار و پس از گذشت ۴دهه از تاسیس شرکت کشت و صنعت کارون مهیا شده است.
کشت امسال پازل تولید نهایی را که براساس برنامه پنج ساله مهندس عبدالمجید میرزاپور مدیر عامل این شرکت تدوین شده بود را تکمیل میکند و سال زراعی۱۳۹۹- ۱۴۰۰ بادر اختیار داشتن مقدار۱۹هزار هکتار مزارع احیا شده و یا به عبارتی ۱۷میلیون وپانصد هزار تن نیشکر به طور تقریب همه چیز را برای تولید بیش از ۱۹۵هزارتن شکر خام و رسیدن به ظرفیت اسمی شکر سفید مهیا میکند.
شرکت کشت و صنعت کارون که همزمان با طلوع مبارک انقلاب اسلامی متولد شد، هنوز در ابتدای راه بود که کشور درگیر جنگ تحمیلی شده و بارها به شدت مورد تهاجم جنگنده های دشمن بعثی قرار گرفت که علاوه بر شهید و مجروح شدن جمعی از جهادگران عرصه تولید واحدهای مختلف کارخانه زیر بمباران وحشیانه گاها ۱۰۰٪تخریب و از مدار تولید خارج گشت و با تلاش شبانه روزی متخصصان صنعتگرایرانی از جمله پرسنل شرکت بازسازی و برای ادامه حیات، در سنگر تولید خود را در ردیف شرکت های بزرگ قرارداد، هنوز غبار جنگ از چهره شرکت زدوده نشده بود که کشور دچار تحریم های ظالمانه امریکا گردید و بار دیگر شرکت با تورمی با نرخ غیر متعارف مواجه گردید و نفس شرکت را به شماره انداخت،علاوه بر آن مدیریت های سلیقه ای ،تصمیمات نسنجیده ،دخالت های بیجا، عوامل جوی و مشکلاتی مشابه شرکت را از رسیدن به ظرفیت اسمی دور نگهداشت و به تبع آن اقتصادی نمودن آن را در هاله از اما واگر برای صاحبان سهام تبدیل کرده بود، اما در چرخشی سریع از طرف بانک کشاورزی ایران در سال ۱۳۹۳ با تغییر مدیریت برنامه های راهبردی و برون رفت از بن بست ها و چالشهای پیش رو در سه بخش کشاورزی،صنعت و ستاد آرام آرام و با به کارگیری تیمی منسجم و کارآمد از ده ها پیچ پر درد سر عبور کرد و سرانجام شرکت را با پرهیز از زیاندهی به سود آوری رساند و این روزها و در آستانه بهره برداری کنونی خود را آماده میکند در تمریناتی سخت و فشرده آخرین پله سعود را در سال۱۴۰۰ طی نماید تا برای توسعه و ایجاد صنایع جانبی مسیری همراه پیش رو داشته باشد.
*وبا موفقیت های پی در پی مدیر عامل توانمند شرکت اگر بگوئیم: کشت و صنعت کارون می تواند در سنگر تولید الگوی مناسبی برای صنعت قند و شکر کشور تا رسیدن به مرز خود کفایی و رهایی از وابستگی شکر باشد زیاده نگفته ایم.*
