یادداشت خوزپرس: دکتر اصغر درویش زاده
نخبگان سیاسی معمولا به طبقه از افراد جامعه اطلاق می گردد که صاحب قدرت و نفوذ بوده و در تدوین سیاست های عمومی به اشکال گوناگون تاثیر می گذارند . نخبگان سیاسی به تولید چارچوب های مفهومی اداره امور جامعه و وارد کردن آنها در چرخه های تصمیم گیری و عرصه های رقابتی می پردازد . … نخبگان سیاسی در مفهومی وسیع شامل فعالان ، شخصیت های سیاسی و نمایندگان برگزیده می شود که به گونه ای رسمی یا غیر رسمی در تولید سیاست های عمومی نقش دارند .
هارولد لاسول که از بنیانگذاران اولیه مباحث سیاست گذاری عمومی محسوب می شود معتقد است که در جوامع امروزی تصمیمات توسط گروه اندکی ( نخبگان ) اتخاذ می شود . نخبگان متکی به منابع متنوع و متفاوتی می باشند که از جمله می توان به ثروت ، تخصص ، شخصیت سیاسی ، قدرت ، اطلاعات ، سازمان و … اشاره کرد .
نخبگان علی الاصول می بایستی دارای تفاهم و اجماعی کلان و اساسی در باره هنجارهای حاکم بر اداره امور دولتی و درباره ” قواعد بازی ” و ” سیستم اجتماعی ” باشند .
حیات سیستم اجتماعی و تداوم آن بسته به تفاهم و اجماع نخبگان است . این اجماع به معنی عدم اختلاف و فقدان رقابت بین آنان نیست بلکه به این مفهوم است که نقاط اشتراک اساسی آنان بیش از اختلافات آنان است .
نخبگان سیاسی که در غیاب احزاب رهبری موضوعی مانند انتخابات مناطق قومی را به دوش می کشند شاید میان آنها اختلاف و رقابت وجود داشته باشد ولی اشتراک آنها در هدف که خدمت بیشتر و جامعتر به جامعه است یکی است شاید اختلاف و رقابت در انتخاب افراد شایسته تر باشد ولی رقابت آنها در بر سر خدمت بیشتر است که اهداف همه نخبگان پیگیر می باشد.
بیشتر بدنه جامعه با توجه به ” قواعد بازی ” که نخبگان بلد هستند و بکار می گیرند وارد عرصه رقابت و انتخاب می شوند . بنابراین در مواقع تعیین سرنوشت محلی و ملی که به دست خود مردم صورت می گیرد هدایت و سمت و سو دادن به حرکت آنها وظیفه سنگین و حساسی است که بر دوش نخبگان سیاسی است .
