به گزارش خوزپرس از شوشتر، حکایت نام آشنایی در ایل جلیل مرداسی بنام ایثار از حجت صالحی تا بانو اعظم مرداسی.
« *وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا* »
هر آنکس که بخشش کند بر کسی، اگر تن بمیرد،نام ماند بسی.
بار دیگر شاهد رخدادی تلخ جانسوز و غم انگیز از هجران خواهری از دیار سرداران که در آغازین روزهای زندگی مشترک طی یک حادثه تصادف دچار مرگ مغزی شد و اندوه بزرگی بر دلها غلبه نمود.
که با راه و منش کریمانه این خانواده داغدار بختیاری از دیار خوزستان با اهدای اعضای بدن عزیزشان در استانهای شمالی کشور به چندین بیمار نیازمند جان دوباره بخشیدند و هرچند چشمان خود پر از اشک و دلشان غم گرفته از سوز هجران فرزند عزیزشان بود، اما با این حرکت شجاعانه و فرهنگ ایثار و بخشش شادی و امید را به آن بیماران نیازمند،
در آستانه تحویل سال نو میلادی هدیه دادند تا بار دیگر فلسفه شهامت و ایثار مردمان سرداران دیار خوزستان(شوشتر) بر گستره پهنای ایران زمین سایه افکند.
اهتمام ویژه انسانیت و خداشناسی و مردمداری این ست که انسان از پیله فردیت خود به سمت گسترای انسان دوستی و بخشش و فداکاری به دیگران حرکت نماید، که والا‌ترین و عالیترین صورت عطا و بخشندگی، ترجیح دادن دیگران بر خود و رفع نیازمندی هم نوع مان است یعنی بپذیریم که ما در برابر افراد ضعیف تر و نیازمند مسئولیت داریم.
چه عضوی ب درد آورد روزگار-دگر عضوها را نماند قرار.
بنابراین ایثار بهترین عبادت و بالا‌ترین درجات ایمان در نزد معبود خویش است.
روحش شاد-بهشت برین جایش باد.
ــــــــــــــــــــ
✍️ *رضاحسین زاده ترکالکی*
۱۵ دیماه ۱۴۰۱
